Najświętsza Maryja Panna
Najświętsza Maryja Panna
Miłość Matki Angeli do Maryi widoczna była już od najmłodszych lat jej życia. Nauczyła się Jej od swoich najbliższych. Rodzice, w obawie o jej zdrowie, oddali ją opiece Maryi i odtąd pod czułym okiem Tej przemożnej Pani wzrastała nie tylko fizycznie, ale przede wszystkim duchowo.
Maryja stała się dla Matki Angeli wzorem do naśladowania. Od niej uczyła się pokory, posłuszeństwa, cierpliwości. Uczyła się modlitwy i zasłuchania w słowa Boga, jak kochać miłością mężną, której by nie zwyciężyła żadna złość ani ludzka niewdzięczność, uczyła się miłości prawdziwie macierzyńskiej, którą mogła ogarniać wszystkich ludzi. Maryja była dla Matki Angeli wzorem bezgranicznej miłości Boga i drugiego człowieka. Jej miłość obejmowała wszystkich bez wyjątku. Tą miłością “zarażała” współsiostry i wskazywała im Maryję za wzór, który mają naśladować.
Na obrazku do jednej z sióstr tak napisała: “W całym swoim życiu wpatruj się w Maryję jako wzór, który masz naśladować. Ona niech będzie Twoją Mistrzynią, niech Cię uczy dróg doskonałości. W niemocy niech będzie Twoją siłą,…” Te słowa wyrażają miłość, oddanie i ogromne zaufanie do Tej, którą od samego początku istnienia Zgromadzenia uważała za Fundatorkę i najwyższą Jego Przełożoną. Matka Angela widziała w Maryi wzór wszystkich cnót, lecz w szczególny sposób zachwycało ją Jej doskonałe pełnienie woli Bożej. Tak jak Maryja, Matka Angela, powiedziawszy “fiat” przy powołaniu, wypowiedziała swą zgodę nie tylko na radosne dni służby Bogu, ale także na opuszczenie, chorobę, doświadczenia, cierpienie – na wszystko, co spotkało ją samą i Zgromadzenie.
Zawierzywszy Maryi, najlepszej Matce, zamknęła siebie i całe Zgromadzenie w Jej Niepokalanym Sercu, by tam uczyć się życia w pełni oddanego Bogu. Dokonała tego w uroczystym akcie oddania całego Zgromadzenia Niepokalanemu Sercu Maryi 28 sierpnia 1864 roku. Często sama oddawała siebie i siostry Sercu Maryi i takiej postawy oczekiwała od swych duchowych córek. Wiedziała bowiem, że w tym Sercu można wzrastać ku życiu pełnią Ewangelii i temuż Sercu oddawała się odmawiając akt ofiarowania Niepokalanemu Sercu Maryi, umieszczony za sukienką obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, zwanej “Fundatorką”.
Maryja była dla Matki Angeli wzorem w kształtowaniu serca podobnego do Jej Serca – posłusznego i czystego dla Królestwa Niebieskiego. Na wzór Maryi dążyła do zjednoczenia z Bogiem oddając się nieustannej modlitwie, wsłuchując się w słowa Boże i jak Ona, życiem starając się na nie odpowiadać.
Oddawała Jej cześć modlitwą, a wśród wszystkich nabożeństw maryjnych najbardziej kochała różaniec. Była przekonana, że właśnie przez różaniec wyprasza wszystkie łaski dla siebie i całego Zgromadzenia. Zachęcała wszystkie siostry do codziennego odmawiania różańca i rozważania w nim tajemnic zbawienia.
Imię Maryi, które przyjęła Matka Maria Angela jako część swojego imienia, co czynią też wszystkie siostry felicjanki, było nie tylko prostą formą oddania czci Pani Zgromadzenia, ale przede wszystkim zewnętrznym znakiem gorącego umiłowania Maryi i głębokiego pragnienia, by odzwierciedlić w sobie wszystkie Jej cnoty.
Maryja od początku życia Matki Angeli kształtowała jej duszę, by była wierną i prawdziwą oblubienicą Pana. Przez Maryję oddała siebie, całe Zgromadzenie i wszystkie siostry, również i te, które w przyszłości służyć będą Bogu i Kościołowi w duchu Córek Serca Maryi.
